ای عزیز،پروانه قوت از عشق اتش خورد،بی اتش قرار ندارد و در اتش وجود ندارد تا انگاه که اتش عشق او را چنان گرداند که همه جهان اتش بیند،چون به اتش رسد خود را بر میان زند،خود نداند فرقی کردن میان اتش و غیر اتش،زیرا که عشق همه خود اتش است.دریغا هر چند که بیشتر مینویسم بیشتر می اید و افزون تر می اید،اما ای دوست،از سعادت،محبت خیزد و از محبت،رویت خیزد.ندانم که از محبت هیچ علامت دیده ای ؟علامت محبت ان باشد که محبوبات دیگر را در بازد و همه محبت ها را ترک کند و محبت خدا اختیار کند،اگر نکند هنوز محبت خدا غالب نباشد.پس هر چه نپاید،پس دلبستگی را نشاید.خداوندا، خداوندا،ضعیفان را پناهی،قاصدان را بر سر راهی،مومنان را گواهی،چه عزیز است انکس که تو میخواهی پس مرا دریاب که دل دریایی من بی تو مرداب است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: